El Correo egunkarian, Gerardo Elorriagak zera idatzi zuen: “Berreskuratzeko irakaslea”
“Ondatuak berreskuratzea artearen historia berridazten duen tresna da. Ikerketa akademikoak ahaztutako sortzaileak berreskuratzea, bere garaiko korronteetan berriro txertatzea eta garrantzi egokia ematea ahalbidetzen du.
José Manuel Rozasen (Bilbo, 1944- Sukarrieta, 1983) kasua paradigmatikoa da. Haren heriotza dramatikoak nazioarteko proiekzioa barne hartzen zuen goranzko ibilbidea hautsi zuen eta, horren ordez, ahanzturan erori zen. Erakargarriz betetako obra bat erreskatatu nahi du Sala Ondare-k eskaintzen dion erakusketak.
Artistaren nortasun oihartzuna nabarmena da 55 obra, margolan eta eskulturaren aukeraketa batean, Trantsizioaren testuinguruari oso lotuta. Erakargarritasun handiko formen unibertso paregabea erakusten du Rozasek. Ibilbideak iradokizun surrealisten sarrerarekin uztartzen diren postulatu hiperrealistetatik abiatutako garapena erakusten digu. Piezek ironia latz eta espiritu kritikoaz hornitutako autore baten anbizio gero eta handiagoa itzultzen omen dute bere garaiko gizartearekin eta politikarekin.
Bere proposamen ausartetako ebazpen bikainak, kromatismo biziak eta lirismoak figurazioaren ordezkari honen ekoizpenera garamatza, Vicente Ameztoyren edo Ramón Zuriarrainen garaikidea den. Erakusketaren azken atala bere formatu ertain eta handiko eskultura-lanei eskainia dago, bere maisutasun teknikoaren isla. Zirkuitu komertzialak aparteko lan bat berreskuratuko duenaren zain dagoen bitartean, ikusleok gure kultur ekipajea inoiz utzi behar ez zuenaren zabalkundean eta berreskurapenean lagundu dezakegu.”